De bevindingen van de commissie-Elias die de flaters van de rijksoverheid met ICT-projecten onderzocht, liegen er niet om. Wat gaat er dan precies mis? Veel en al vanaf het begin, is de conclusie en bleek ook al tijdens de openbare verhoren. Een kort overzicht.
Vaak leeft er in de Haagse politiek "een ongebreideld enthousiasme'' over de mogelijkheden van informatiserings- en communicatietechnologie. De Tweede Kamer ziet ICT als een oplossing voor veel vraagstukken of ziet juist niet dat er in het nieuwe beleid vrijwel altijd ICT aan te pas komt. Deze technologie moet meestal nog worden ontwikkeld.
Ambtenaren spreken politiek niet tegen
De minister zegt toe het beleid uit te voeren, maar weet dan vaak nog niet wat technisch haalbaar is. De ministeries gaan vervolgens aan de slag om de toezeggingen aan het parlement na te komen. Ambtenaren zullen de politieke leiding niet snel tegenspreken, ook niet als iets technisch onmogelijk of moeilijk lijkt te realiseren. Kritische geluiden bereiken de minister niet.
Een departement begint de aanbesteding maar de plannen, het doel en de kosten zijn dan vaak niet helder genoeg. De kennis van technologie op de ministeries is gebrekkig, ook al omdat in de ICT-wereld nu eenmaal een lastig jargon wordt gebruikt. Soms vragen de ambtenaren aan de geïnteresseerde ICT-bedrijven "een auto zonder stuur'', wat wil zeggen dat ze iets vragen wat eigenlijk niet kán werken.
Lees meer: http://www.automatiseringgids.nl/nieuws/2014/42/hoe-loopt-een-overheids-project-fout