Tijdens de verhoren van de parlementaire onderzoekscommissie over deICT-problemen bij de overheid komt de informatie in horten en stoten binnen. De rode draad: gebrek aan professionaliteit is standaard en dat hang je niet aan de grote klok. Dit resulteert in een goednieuwscultuur. Onwelgevalligheden vanaf de werkvloer worden op weg naar de ivoren toren zorgvuldig weggefilterd tot er een sneeuwwit verhaal overblijft.
Dan het geld. Dat is van de belastingbetaler en het wordt besteed aan ICT-dienstverleners. Nobel-laureaat Milton Friedman onderscheidt vier soorten geld: je eigen of andermans geld, besteed aan jezelf of aan een ander. Hij leert ons dat geld van anderen dat je aan anderen besteedt economisch gezien het slechtst rendeert. Je eigen geld aan jezelf besteden presteert het best.
Dit klopt van twee kanten: niemand eet er een boterham minder om als wanprestaties van leveranciers onbesproken blijven. Er wordt nauwelijks geprocedeerd. Het is zelfs omgekeerd: bij ingebrekestelling dreigt de leverancier de vuile was buiten te hangen. En dan is er opeens iets te verliezen: baan, reputatie, pluche: type 1-geld dus. Schikken lijkt dan de beste mogelijkheid (nog meer type 4-geld).
Lees meer: http://ibestuur.nl/magazine/de-keten-van-systemische-problemen-met-ict